श्रीमद भगवदगीता जशी शे तशी अहिराणी भासामा
मज्याना भावथीन तकदीरमान्हा संकटेस्ना म्हवरे जावानी ताकद शे ना तिज भेटस गीताम्हान. मन्ही भूई मायना परमातमान ग्यानना मोठा समदिर शे गीता. या खानदेशनम्हान कुस्न भगवान गावड्या चारेत, रयेत फिरेत आशा हावू खानदेश मुकला न्यामीना शे. मन्ही अहिराणी माय भारी शिरीमंत शे. तिन्ही गीता लिव्हाले माले भारी आनभक लागन. पन वजे वजे पुरी करी टाकी आनी तुम्हना हातम्हान देवाले माले आभेमान वाटी र्‍हायना बरं भाऊ दादास्वोन...
निमन पान कडूजर र्‍हास पन लिंबोया, फये मातर गोड आनी दवाना गुनेस्ना भरेल र्‍हातस. तशेज राग चालना जास, त्यावर जित मियावता येस. धरमले न्याय मियस, मानूस हासस नी रडस तधय ती येय भयान कठीन र्‍हास. मानूस आपल कौतीक करान म्हनस, आपली ताकद कितली शे हायी आजमायी घेस, दुसरा बाकथीन मांगस. खरं ते दुबया शे त्यान्हा बाक ते बुधीज न्हयी. त्यान्हा हिरदम्हा भय शे, तो भ्यास, भेमकावस, त्याम्हानी घमेंड बोलस. हायीज घमेंड, भयन दुसर नाव शे. भय हायी घमेंडनी जेलले लायेल कुस्टाय शे. वाची घ्या समद आपसुक समजी जाई.
- काशीकन्या वनमाला पाटील